Türkiye'ye Dair Klavyemden Dökülenler

Bu eğitim sisteminde eğitilen insanlar, ya vasıfsız kalmakta ya da sevmediği işi yapmak durumundadır. İlerleyen yaşlara rağmen meslek sahibi olamamak, evlilik yaşını ötelemekte, evlilik oranını düşürmekte ve sosyal problemlere sebep olmaktadır.

Bu toplumun valiye, kaymakama, bilim insanına ihtiyacı olduğu kadar, berbere, kuaföre, çiftçiye, sıvacıya, tesisatçıya da ihtiyacı var. Türkiye’nin sağlıklı bir şekilde varlığını sürdürmesi için, akademik ağırlıklı eğitimden, mesleki ve halk eğitim ağırlıklı eğitime geçilmesi gerekiyor.

Günümüzdeki hâkim medeniyetin temsilcileri olan ülkeleri yakalamak ve aramızdaki mesafenin daha da artmaması, aksine kapanması için acele etmemiz gerekiyor. 2023 hedefini ıskalasak bile, 2053 ve 2071 hedeflerini tam isabetle vurmalı, bu aziz millete, hak ettiği "lider devletin müreffeh vatandaşları olma” onurunu yaşatmalıyız.

Mutlak suretle anlaşmalı tarıma geçilmeli. Kim, nerede, ne kadar, hangi ürünü ekecek tarım bakanlığı ile çiftçiler arasında yapılacak satın alma garantili anlaşmalarla belirlenmelidir. Böylece, ülkede her yıl yaklaşık olarak hangi ürün, ne kadar üretilecek belli olur. İklim şartlarındaki sapma ve olası afetler dışında, tarımsal üretimde sürprizler yaşanmaz. Böylece, ülke de, çiftçi de mağdur olmaz.