Güncel Mevzuat ve Yargı Kararları IşığındaKötü Tıbbi Uygulamaya Bağlı Hekim Mesleki Sorumluluk Sigortası

Hukuki niteliği gereği bir zarar sigortası olan hekimin mesleki sorumluluk sigortası, konusu itibari ile malvarlığı sigortası ve ileride ortaya çıkması muhtemel zararları teminat altına almak maksadıyla ihtiyaç bakımından ise bir pasif sigorta olduğu söylenebilir. Zira hekim mesleki sorumluluk sigortası, hem sigortalıya hem de sigortacıya borç yükleyen iki taraflı bir sözleşmedir. Bu sözleşme ile sigortalı hekim prim ödeme borcu, sigortacı şirket ise riziko meydana geldiğinde zararı tazmin etme sorumluluğu altına girmektedir.

Türkiyede hekimin mesleki sorumluluk sigortası, 26.05.2013 tarihli ve 28658 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Mesleki Sorumluluk Sigortası Genel Şartları ve ekindeki Hekim Mesleki Sorumluluk Sigortası Klozu ile 28.08.2012 tarihli ve 28395 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanan Tıbbi Kötü Uygulamaya İlişkin Zorunlu Mali Sorumluluk Sigortası Genel Şartları ile düzenlenmiştir.

Söz konusu düzenlemeler ile, sigortacı ve sigorta ettiren arasındaki esas ilişki, sözleşmedeki şartlara tabi olmak şartıyla sigortalının poliçede konusu belirlenen ve mesleki faaliyeti ifa ederken neden olduğu zararlar dolayısıyla ödemek zorunda kaldığı veya kalacağı tazminata ilişkin hususlar belirlenmiştir.

Geçmişe etkili koruma sağlayan hekim mesleki sorumluluk sigortası, sözleşmenin yapıldığı tarihten itibaren on yıl geriye doğru bir koruma sağlar. Söz konusu on yıllık sure, hiç bir şekilde 30 Temmuz 2009 tarihini geçemez. Sigorta şirketi, sözleşmenin yapıldığı tarihten itibaren geriye dönük olarak, on yıllık dönem içinde, tıbbi hatalı uygulamalardan doğan zararlarla ilgili tazminat taleplerini teminat altına alır. Ancak tıbbi hatalı uygulamaların on yıllık geriye dönük olarak teminat altına alınmasının ön koşulu, tazminat taleplerinin sigorta süresi içinde ileri sürülmüş olmasıdır (“claims made” esası).

Sigortalı hekimin emekli olması gibi, mesleki faaliyetine son vermesi durumunda, son sigorta dönemi içindeki tıbbi hatalı uygulamalar için, yalnızca iki senelik ek bir sigorta teminatı öngörülmektedir. Dolayısıyla, sigortalı hekim, hekimlik mesleğini bıraktığında, sadece bırakmanın söz konusu olduğu sigorta dönemi içindeki tıbbi hatalı uygulamalar için ek iki yıllık koruma süresinden yararlanabilecektir. Geriye dönük on yıllık geçmişe etki tarihine kadarki tıbbi hatalı uygulama tazminat taleplerine karşı sigorta teminatından yararlanamayacaktır.

Hemen belirtmek isteriz ki, bu şekildeki bir sigorta teminatı eksik ve hatalıdır. Zira hekimlik mesleğinin ifa edilmesine son verilmesi durumunda, sadece bir yıllık son sigorta dönemi değil, geçmişe etki tarihine kadarki on yıllık bütün süreyi kapsayan, tıbbi hatalı uygulama tazminat talepleri için, iki yıllık ek bir koruma sağlanması daha uygun olacağı düşüncesindeyiz.