Evvel

Evvel
Uykuyla uyanıklık arasında
çekirdeksiz nar gibi geldin birden bire

bu çarpan hangi saatin hızıdır
her şey sen oluyorsun birden bire

insan kime gitmeli tükenince
ocağında yükselirken bacalar birden bire

üç kadın aydınlık bir sofrada oturmuş
bir damla suya dönüyorlar düşümde birden bire

yürüyordum bir gün ikiz gibi sokakta
bende bir olmuşuz seninle birden bire

tebeşir çocuklar gibi çınçın ağızlı
çemberler içinden ateşler çıkıyor birden bire

biz ki uyumamışız hiç toprağın içinde
duyulmaz bir yıkılış birden bire

su nergisleri üstünde erciyes gölgesi
ah omzumdan kuşlar fırlıyor birden bire

düşündüm de en büyük hayret senmişsin
yoluna başımı . koymuşum birden bire