Kültürün İzinde II

Kalabalıkta yığın hâline dönüşen insanlar, düşünceyle değil komutla hareket ederler. Bu nedenle onların iradeleri olmaz. Kalabalıklar koroya benzer. Koroya katılan kişinin sesinin güzel olmasının bir anlamı olmaz.Orada kişiden beklenen, koroya ayak uydurması,koronun ritmini bozacak hareketlerden kaçınmasıdır.Koroda var olmak, aynı zamanda yok olmaktır.
İnsanlar orada kendi benliklerini yok ederek koronun benliğini oluştururlar. Oradaki ses, parçanın değil,bütünün sesidir. Parça bütünü oluşturur, bütün parçayı kontrol eder. Orada insana sen birey olarak bir hiçsin,bu toplumun parçası olduğun müddetçe burada varsın ikazı yapılır. Kişinin sesinin güzel olmasının kendisine fazla bir getirisi yoktur. Kişi koroyu güzelleştirdiği müddetçe güzeldir. Yani kişiyi değerleştiren kişinin sesi değil, sesinin, seslerle uyumudur.