Postmodernizm

Alternatif yaşam imkânının kapısını aralayan sanat, özelde edebiyat, büyülü
dünyaya davet fonksiyonu icra ediyor olsa da, kalıplaşan yargılar ve uygulamalar
barındırması nedeniyle 20. yüzyılın yeni düzeninde çıkış, sığınak arayan insanın
ihtiyaçlarına cevap veremiyordu. Modernizmin tüm oklarının kendisine yöneldiğini
gören bireyin dışarıdaki baskıya karşı kaçış alanı bulma arzusu, geleneksel
anlatılardaki yazar, anlatıcı, okur rollerinin, yazma ve düşünme tarzının, dil ve
üslûbun, konu ve izleğin değişmesini zaruri kılıyordu. Sistematik tüm birimlerin
terkini içeren postmodernizm bu anda, isyan ve başkaldırı niteliğiyle görüntülenmeye
başlar. Madem gerçek deneysel, bilimsel bir sonuçtu, o hâlde öznel karakter taşıyan
öğretilerin, değerlendirmelerin, aktarımların, doğruların tamamı sorgulanabilir,
tartışılabilir, reddedilebilirdi. Beş asır sonra yeniden dogmalara savaş açma ilanı
olarak okunması gereken postmodernizm, böylece dokunmadık hiç bir alan
bırakmadan edebî varlığını konumlandırır. Zira hedefinde özgürleşmek,
sınırsızlıklarda gezinmek isteyen, söylenmeyeni değil söylenemeyeni bekleyen kitle
bulunur.