Mahkeme Kapısı

... Üç delikanlı zanlının üçünün de saçları alabildiğine büyümüş. Âdeta kafaları; ısırganlar, baldıranlar bitmiş harap ve
bakımsız bir bahçe hâlinde, vahşi otlarla dolu. Kafalarının arkaları üçünün de dümdüz. Küçücük bir yuvarlaklık ve
çıkıntı yok. Yüzler uzun ve büyük. ...
... Kurşunları çalanlarsa bu iki arkadaş ve bir de yanlarındaki üçüncüsüymüş. Onun ismi Mustafa... Hakkında başka
hiçbir bilgi yok. Ne anasının ne babasını ismini biliyor. Yalnız vaktiyle, Büyükada’dan alınmış bir nüfus tezkeresi
varmış. Şimdi o da kayıp. ...(Nüfus Tezkeresiz Adam)
... – Kardeş diyordu, bizim herif öldükten sonra içim içime sığmıyor. Ben çok felaket gördüm hanımcığım!
Haftanın üç günü burdayım. Ne anlıyorum, demeyin. Başkalarının derdini dinleyip kendi yalnızlığımı unutuyorum.
Böylece dünyada benden başka insanlar olduğunu hissediyorum. Ah, bilmezsin kardeş! Yalnızlık kötü şey! ... O
günden beri benim derdimden başka dertler olduğunu öğrenmek için buraya gelir, kendi derdimi unutur, elâlemin
derdiyle dertlenirim. ...(Başkasının Derdiyle Dertlenen Bayan)
Öykü ustası Sait Faik Abasıyanık; bu kitabında, mahkemelerde izlediği tutukluların öykülerini yazmış.
Toplumun suç haritasını bize sunuyor. İyi okumalar dileriz.