Dinozordan Damlalar II

Bir söğüt şemsiyesinden uzak
Ben karaelmas diyarının ihtiyar kızı
Terli ellerimde ak saçlarım boyasız
Yolculuğumda kömür karası dost oldu yıllardır
Uzatmam ellerimi yine de… Şimdi duygularım kopacak

İğde güle, dut reyhana karıştığında
Duyar mısınız ölüme tutsaklığımızı
Kendini kral, tanrıça sanan soytarı
Bir an düşün, büyük sona ne çok yaklaştığımızı

Yıllarda anılmayacak ne yazık, göçüp gidenler
Bir ağıtlık yas esintisi kalan sokaklarda
Şaraplı akşamlara sancılarımız hep gebe artık
Unutmam diyen yalanlar, öyle güzel ki
Kalmamış takvimlerde ayrılıkların tuzlu tadı

Şimdi duyuyor musunuz sendeleyen serinlikleri yollarda
En uzağında unutulmaz anılar yetim
Siz de boyun büküyor musunuz, şiirlerimdeki yasa
Haykıran kalemim toplayamazken kırıklarını

Üç beş yıldızı peşine takıp, kurulmadan el üstündeki sala
Diyebilir miyiz ki
Dualarınızı esirgemeyin ardımızda…