Konuşan Ayçiçekleri

Kar yağıyordu. Gökyüzünün koyu mavisinde, gri bulutlar art arda dizilmiş dağlar gibiydi. Rüzgâr vınlayarak geçiyordu çatılardan. Tatil olduğu halde Baran sokağa çıkamıyordu. Odasında yatağına uzanmış, müzik dinleyerek,
babasının duvara astığı Ayçiçekleri tablosuna bakıp hayaller kuruyordu. Bir süre sonra tablodaki
ayçiçeklerinden biri, göz kırpmaya başladı. Baran, yanılıyor muyum acaba diye, ovuşturdu gözlerini ve bir daha
inceledi resmi. “Ama sen bir resimsin!” “Aldırma, filmlerdekiler de resim aslında...”